Een ander geluid in de mode
Innovatie wordt meestal gebruikt in een hele positieve manier. Innoveren in geneesmiddelen, innoveren voor het klimaat, innoveren tegen plastic verbruik… Toch is dit niet altijd positief. De atoombom was ook een innovatie, de manier hoe er nu oorlog met drones wordt gevoerd is ook een innovatie. Innovatie is dus niet altijd de oplossing.
Hieronder wil ik twee voorbeelden geven van innovatie. Èèn waarvan ik het voorbeeld als oplossing zie. Er gebeurt de afgelopen jaren al veel in de uitvoering van verschillende markten, die een verandering bieden en tegelijkertijd kritisch zijn en tegen het bestaande strijden. In het tweede voorbeeld laat ik een trend zien, die ik wèl beangstigend vind als innovatie.
Tegenlicht heeft een mooie aflevering gemaakt met de titel: Future fashion. Hier worden nieuwe trends laten zien in de mode-industrie, die een ander geluid proberen af te geven, dan die van de massaconsumptie. Het idee dat we een shirt kopen van de Primark, wat een keer gedragen wordt en vervolgens op een vuilnisbelt terecht komt, wordt hier compleet aan de kant gezet.
BEELD THE FABRICANT
Voorbeelden van digitale mode komen aan bod, waarbij het kledingstuk dus niet meer in de echte wereld wordt gedragen, maar alleen nog maar online. Dit is een enorme innovatie, waarvan ik niet zo goed weet hoe ik hier tegenover sta. Het idee dat ons virtuele uiterlijk steeds belangrijker wordt, is niet een scenario, waar ik naar uit kijk. Ik zou graag meer samenkomen en minder achter de computer zitten, maar aan de andere kant, zal ik ook niet degene worden, die deze verandering kan stoppen. Toch vond ikzelf het gedeelte over duurzaam ontwerpen van Vin + Omi veel interessanter. Hoe tof kan je werk zijn als je maandenlang materialen kan groeien, duurzame plantages kan opzetten met het toekomstbeeld dat hier producten uit voort zullen komen, die niet zo schadelijk zijn?
https://www.vpro.nl/programmas/tegenlicht/kijk/afleveringen/2018-2019/future-fashion.html
Het streven naar het humanoïde
Deze aflevering van Tegenlicht, ”Perfect me”, gaat over hoe ons schoonheidsideaal door middel van het gebruik van social medias en face-filters, wat over de afgelopen jaren erg is gegroeid.
Door deze innoverende (face)filters op socialmedia hebben mensen geen kennis van photoshop meer nodig en kunnen zij zo hun eigen foto’s met een klik op de knop bewerken.
Zoals ook in deze documentaire wordt gezegd, hebben mensen die binnen deze schoonheidsnorm vallen een voorsprong op de arbeidsmarkt en helpt het hun op relatievlak.
Ook Tinder gaat vooral over hoe je er in een paar foto’s uitziet en hoe je jezelf en jouw hobby’s kan representeren in deze beelden. Een foto met een rugzak op op een berg, een foto van jou en een dier, een foto van jou en je zus haar kind en dan nog een met een biertje en je vrienden, of een filter bloemenkrans op je hoofd. Schoonheid wordt steeds belangrijker en het schoonheidsideaal wordt volgens Perfect me steeds universeler door social media en de groei van diensteneconomie.
Iedereen krijgt hetzelfde beeld te zien, maar wit en slank (nu met dikke billen) geldt nog steeds als de schoonheidsnorm. Diversiteit en Body positivity doen er meer toe, maar vanuit welke beweegredenen? Vaak lijkt dit toch of modetijdschriften dit vooral doen om met de hype mee te kunnen liften en omdat dit nu eenmaal winstgevend is.
Er zijn veel innovaties in de plastische chirurgie en de vraag hiernaar groeit ook en het idee dat we op ons AR filter willen lijken. In 2019 heeft Instagram alle AR filters verboden, waarbij het lijkt alsof je plastische chirurgie ondergaat.
Het lijkt wel of ons nieuwe schoonheidsstandaard steeds meer streeft om niet meer menselijk te lijken, maar menselijk-uitziend; het humanoïde zoals het online model Shudu.
https://www.vpro.nl/programmas/tegenlicht/kijk/afleveringen/2020-2021/perfect-me.html
Sophia Zobel 