Het geprogrammeerde achterhoofd van AI
Bluetooth in een huishouden met meer dan 1 telefoon is om gek van te worden. Elke keer als mijn verkering thuis komt, wordt mijn telefoon van de speaker gegooid. Ook vind ik het vervelend dat als ik met vrienden zit en we iets niet weten, de telefoon gelijk uit de zak wordt gehaald om dit op te zoeken. Dit is volgens The Atlantic ook iets wat veel ouders vervelend vinden en graag minder ‚Screen-time‘ in de thuissituatie willen. Virtual Assistant Bots zijn hier natuurlijk een oplossing voor.
Volgens hetzelfde artikel zullen er aan het einde van 2021 net zoveel Alexas en Siris zijn als er mensen op deze planeet leven.
Maar is deze groei nu echt een vooruitgang? Door minder op je scherm te zitten en meer je stem te gebruiken, lijkt dit positief, maar een stem creeert ook intimiteit, waardoor we makkelijker gemanipuleerd kunnen worden. Ook wordt deze AI zogenaamd objectief gegenereerd, maar aan de leiding staan toch echt deze grote tech-bedrijven en Amazon. Fouten worden gemaakt met AI, maar aangezien Databescherming ook voor deze bedrijven geldt, is zo goed als onmogelijk om dit aan te vechten.
Ook het bedrijf Viqtor Davis (Data craftmanship) geeft aan dat 29 procent van de nederlandse bevolking nu al voice assistants gebruikt. AI groeit alleen maar en zal ook steeds belangrijker worden. Maar moeten we dit wel van dit soort grote bedrijven willen? Moeten we niet zelf gaan investeren in Open-source AI? Alleen op deze manier kunnen we belangenloze assistentie krijgen, die gewoon onze muziek aanzet of wat voor ons opzoekt, zonder winst in het geprogrammeerde achterhoofd.
https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2018/11/alexa-how-will-you-change-us/570844/
https://www.theatlantic.com/membership/archive/2018/10/alexa-doesnt-love-you/573043/
De drie zusters
Ook in de landbouw is er een nieuwe vorm van groei en verandering te zien. Andere manieren dan monocultuur zijn steeds meer te vinden. Voedselbossen worden opgericht en zo wordt biologisch tuinieren en permacultuur steeds toegankelijker. Permacultuur is een systeem, wat in de jaren 70 is opgezet, waarbij men eigenlijk het land gaat observeren. Onkruid wordt niet meer gewied en verdwijnt, door middel van balans op het land. Planten groeien samen als ”zusters” in groepen van 3. Zo gebruikten de Aztheken al mais, pompoenen en bonen bij elkaar, omdat deze drie gewassen elkaar versterken.
Na het kijken van de documentaire ”The biggest little farm”, was ik hier nog meer van overtuigd hoe ontzettend tof dit is.
In deze documentaire verhuizen twee stadsmensen naar het dood-geboerde platteland in Californie. Een mentor hebben ze, die hen heel erg veel leert, maar helaas overlijdt hij op het moment dat alle plagen, die je je maar kan bedenken, op het land komen.
The biggest little farm is gefilmd over 7 jaar tijd, waarin je het land ziet veranderen door middel van permacultuur. Op een gegeven moment is er zelfs een enorme regenstorm, die al het land van de buren weg doet stromen, maar aangezien de twee hoofdpersonen zo veel biodiversiteit op het land hebben, zijn zij hier compleet ongevoelig voor.
Deze documentaire geeft zo’n duidelijk beeld, dat wij helemaal verkeerd bezig zijn met monocultuur en ook hiermee onze planeet kapot maken, maar door naar alternatieven te kijken, we zo veel leven weer terug kunnen brengen.
Sophia Zobel 