Art & Narrative

Eyes as big as plates

Deze fotoserie is een lopend project van Riita Ikonen en Karoline Hjorth en een samenwerking met meer dan 50 senioren uit 10 verschillende landen. Dit project begon als een stuk over karakters uit de Noorse Folklore, maar evolueerde in een doorgaande zoektocht naar het behoren van de moderne mens tot de natuur. Elk karakter bewoont het landschap in de foto in draagbare sculpturen gemaakt van antuurlijke materialen.

Het kunstenaarsduo komt uit Noorwegen en Finland en hebben allebei in Londen gestudeerd. Eyes as big as plates heeft de Deloitte prijs van de National Portrait Gallery in Londen gewonnen en is internationaal vertoond en gepubliceerd. (1)

De serie is gemaakt in samenwerking met gepensioneerde senioren, vanuit elk beroepsveld. Van boeren tot operazangers tot huisvrouwen. Elke foto presenteert een enkel figuur in een landschap, gekleed in de elementen van de omgeving. De draagbare sculpturen worden gemaakt door het model en de kunstenaars samen.Tijd en locatie worden in de afbeelding niet duidelijk gemaakt. Zelf vertelt het kunstenaarsduo dat deze senioren, als actieve deelnemers van onze hedendaagse maatschappij, de herontdekking aanmoedigt van een demografische groep, die veel te vaak als gemarhinalisseerd wordt gelabeled of zelfs als een stereotypisch chliche. Het is in dit licht dat het project nieuwe perspectieven beoogt te genereren op wie we zijn en waar we thuis horen (2).

*Eyes as Big as Plates # Brit (Norway 2018) (Credit: Karoline Hjorth and Riitta Ikonen)*

Dit werk past goed bij het Thema Art & Narrative, aangezien het werk een duidelijk beeld bij de toeschouwer loshaalt. Het stelt geen geconstrueerde geschiedenis voor, hoewel de draagbare sculpturen af en toe lijken op regionele en traditionele kledij. Het werk probeert, in plaats van een duidelijk verhaal te vertellen, een mening of een gevoel bij ons te halen. Wat is onze kijk op het hedendaagse leven? Hoe kijken wij tegenover bejaarde mensen? Hoe voelen wij ons verbonden met de natuur? Dit zijn vragen die zelf bij mij opkomen, bij het zien van dit werk.

Ik vind dit werk ontzettend relevant, misschien juist wel in deze tijden van Corona, waar de discussie steeds vaker gaat over wat onze verantwoordelijkheid is tegenover ouderen, of in iedergeval de risicogroep. Veel mensen in de stad, waaronder ikzelf, hebben tijdens de lockdown steeds meer behoefte gekregen om de natuur in te trekken; misschien zelfs compleet de stad uit te gaan. Misschien ben ik zelf ook wat meer bezig met waar ik (thuis) hoor en wat de natuur mij te bieden heeft. En viceversa. Wij zijn zelf in dit semester veel bezig met materialen uit de natuur. Ik vind het zelf heel interessant om te kijken naar wanneer iets een draagbaar sculptuur is en wanneer iets een sieraad wordt genoemd.